De Draad.
In zijn etsen streeft Mark Visione ernaar om het intieme met het universele - het fysieke gevoel en het uiterlijke van de werkelijkheid met zijn emotionele en cerebrale stroom - te verenigen. De inspiratiebronnen zijn veelvuldig en verscheiden - klassiek, bijbels, japans.

Maar tegelijkertijd zijn de werken met elkaar verbonden door een wens om het karakter van de draad, zoals die is gevormd en steeds weer gevormd wordt door de tijd en die nooit breekt, tot uitdrukking te brengen, hetgeen onze scheppende impuls is.

Vaak is de beeldtaal zoals die in de etsen wordt gebruikt de taal zoals die in het verleden werd gebruikt om de wereld van goden en helden weer te geven. In dit geval suggereert het een wereld van oprechte en kortstondige emoties van menselijke zwakheid en verlangen.

De werken hebben allemaal een letterlijke betekenis, d.w.z. ze suggereren een filosofisch argument of ze vertellen een verhaal; de bedoeling van de kunstenaar is echter niet allegorisch. Hij streeft er eerder naar om een sfeer te creëren die hij als universeel intiem en universeel persoonlijk zou willen beschrijven.